کد مطلب:129776 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:193
آتش زدن خیمه گاه
سید ین طاووس گوید: «سپس زنان را از خیمه گاه بیرون آوردند و آن را آتش زدند. زنان با سر و پای برهنه و گریه كنان بیرون دویدند...». [1] .
ابن نما گوید: دختران رسول خدا (ص) و نور دیدگان زهرا (س)، با سر برهنه و با شیون و زاری برای پیر و جوان نوحه سرایی می كردند؛ و چون خیمه گاه را آتش زدند، وحشت زده بیرون آمدند. چنان كه شاعر گوید:
یتیمان را می بینی كه شیون و زاری می كنند و به خاطر از دست دادن بهترین امام، خاك را جست و جو می كنند.
بانوان پرده نشین سر برهنه مانده اند بر سر و روی یتیمان دست نوازش می كشند. زنان را می بینی كه بیوه و فرزندمرده شده اند و بر پاكیزگان و شیران بیشه می گریند. [2] .
ناگفته نماند كه همه ی خیمه گاه به آتش كشیده شد. چنان كه امام رضا (ع) فرموده است: «خیمه های ما را به آتش كشیدند». [3] ولی گویا خیمه ای كه امام زین العابدین (ع) و زنان در آن حضور داشتند، آخرین خیمه ای بود كه به آتش كشیده شد.
ابن نما گوید: دختران رسول خدا (ص) و نور دیدگان زهرا (س)، با سر برهنه و با شیون و زاری برای پیر و جوان نوحه سرایی می كردند؛ و چون خیمه گاه را آتش زدند، وحشت زده بیرون آمدند. چنان كه شاعر گوید:
یتیمان را می بینی كه شیون و زاری می كنند و به خاطر از دست دادن بهترین امام، خاك را جست و جو می كنند.
بانوان پرده نشین سر برهنه مانده اند بر سر و روی یتیمان دست نوازش می كشند. زنان را می بینی كه بیوه و فرزندمرده شده اند و بر پاكیزگان و شیران بیشه می گریند. [2] .
ناگفته نماند كه همه ی خیمه گاه به آتش كشیده شد. چنان كه امام رضا (ع) فرموده است: «خیمه های ما را به آتش كشیدند». [3] ولی گویا خیمه ای كه امام زین العابدین (ع) و زنان در آن حضور داشتند، آخرین خیمه ای بود كه به آتش كشیده شد.
[1] اللهوف، ص 180 و ر. ك. الفتوح، ج 5، ص 138.
[2] مثيرالاحزان، ص 77.
[3] مناقب آل ابي طالب، ج 2، ص 206.